કદી ચંદ્રીને રૂપરાણી કહી મેં,
હૃદય પર કદી ડાઘ જોતાય શીખ્યો –
ન હસતાય શીખ્યો ન રોતાય શીખ્યો!
કદી સૂર્ય પદ્મપાણિ દીઠા મેં,
નયન-પદ્મમાં આગ જોતાય શીખ્યો –
દુઃખીદીનનાં અશ્રુ લ્હોતા ન શીખ્યો!
તરલ તારલી ટમટમે બિંદુરૂપે,
મહીં દીપ્ત સપ્તર્ષિ ખોતા જ શીખ્યો –
સરલ બિંદુમાં સિંધુ જોતા ન શીખ્યો!
દુઃખાપત્તિમાં દર્દના દંશ પીડે,
સુખાનંદમાં દંશ ધોતા ન શીખ્યો –
બધે ઈશનો અંશ જોતા ન શીખ્યો!
સુણું જે સતત દિવ્ય આલાપ કોના –
પૂરે પ્રાણ જે પાર્થમાં પથ્થરોમાં!
જગાડે સુવાડે કહો યા કહો ના!