વિનાવ્યસન પણ ઢળતી સાંજે કેન્સરની કપટાઈ :
એક જનમમાં સાત મરણની ચીસ મને સંભળાઈ!
આરોગ્ય-આયુ નહિ શત્રુ, ન મિત્ર, સ્નેહી;
સૌને નિરામય સુદેહ જ દેહિ, દેહી!
સાનંદ આયકર મેં પ્રતિવર્ષ આપ્યો,
બેફામ આયુકર હોય વસૂલવાનો?
રે! જેમ ભ્રાંત પરમાંત સમીપ ભાસ્યો,
સંસારના વિષમ બંધનથી હું ત્રાસ્યો!
છે સહ્ય ઓટ-ભરતી પણ રે ત્સુનામી!
મારા વિશે કયમ વિશેષ મહેર-બાની :
“ગચ્છામિ વૃદ્ધમ્ શરણમ્ પ્રણામી!”
જે જે મળ્યું સહજ ઈશ્વરદેણ માન્યું,
ને વ્યાધિ કેરું વિકરાળ સ્વરૂપ માણ્યું!
તારાથીયે વધુ ભયંકર હોય માયા,
બોલાવ! – સ્વસ્થ મન સક્ષમ છિન્ન કાયા!
જન્મેલ કૃષ્ણ ઈહ જે લઘુ કોટડીમાં,
તે આ? સુણાય સૂર સુંદર બંસરીના!
હું ધન્ય! ભેટ અણમોલ ધરે નિયંતા;
મારા સમા અહીં અનેક નસીબવંતા!
વિજ્ઞાન-કુંકુમ મનોબળના લલાટે :
આભાર કેન્સર, સુકોમળ કાવ્ય માટે!